«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»

Είναι εκπληκτικό, αν σταθούμε και αναλογιστούμε για μια στιγμή, πόσο νωρίς ξεκινούμε να μιλάμε στα παιδιά για τις μελλοντικές τους επαγγελματικές επιλογές. Αν και δεν παίρνουμε στα σοβαρά την ερώτηση αυτή (και πιθανόν τα παιδιά μας απλώς να μας κάνουν το χατίρι και να μας απαντάνε), ωστόσο τη χρησιμοποιούμε συχνά για να ξεκινήσουμε μια συζήτηση ακόμη και με μικρά παιδιά. Μέχρι την ηλικία των 3 ή 4, πολλά παιδιά έχουν σκεφτεί μια απάντηση στην ερώτηση αυτή. Ωστόσο, αυτού του είδους οι ερωτήσεις επηρεάζουν τις μελλοντικές επαγγελματικές επιλογές του παιδιού μας; Ο ιστότοπος Pay Scale μελετά τα μηνύματα που μπορεί να στέλνουμε στα παιδιά, ακόμη και χωρίς να το ξέρουμε.

1.      Τι μήνυμα στέλνουμε, όταν ρωτάμε τα παιδιά τι θέλουν να γίνουν, όταν μεγαλώσουν;

Αναλογιστείτε τον τρόπο με τον οποίο θέτουμε την ερώτηση – «τι θες να ΓΙΝΕΙΣ...;» Χωρίς να το θέλουμε, συνδέουμε την ταυτότητα και την αξία με το επάγγελμα όταν ρωτάμε αυτήν την ερώτηση. Με τον ίδιο τρόπο, οι ενήλικες ρωτάνε ο ένας τον άλλον όταν συναντιούνται για πρώτη φορά «τι (δουλειά) κάνεις;» Αυτό φανερώνει σε τι δίνουμε αξία ως κοινωνία. Και τα παιδιά παίρνουν το μήνυμα ότι μεγαλώνουν σε μια κουλτούρα που επίμονα τα «ανακρίνει» μέσα σε αυτό το πνεύμα ακόμη και από μικρή ηλικία.

2.      Τι μήνυμα μπορεί να λάβουν από άλλες ερωτήσεις;

Όλο αυτό φαίνεται ανώδυνο – οπότε για ποιο λόγο γίνεται όλη η φασαρία; Λοιπόν, σκεφτείτε αυτό: τι μήνυμα μπορεί να λάβουν τα παιδιά σας αν τα ρωτούσατε κάποιες άλλες ερωτήσεις, αντί γι’ αυτήν; Τι θα γινόταν αν ρωτούσατε «Τι είδους πράγματα αγαπάς να κάνεις;» ή «Τι σε ενδιαφέρει; Τι σου αρέσει να μαθαίνεις;» Φανταστείτε πώς οι ερωτήσεις αυτές αλλάζουν το σημείο εστίασης σε σχέση με την ερώτηση «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Στις περιπτώσεις αυτές η έμφαση είναι στο πάθος, στην περιέργεια, στο να ακολουθείς τα όνειρά σου..

Αν και λέμε στα παιδιά ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, ότι πρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, ωστόσο δεν το τονίζουμε αυτό όταν τα ρωτάμε πώς θα συμπληρώσουν το εργατικό δυναμικό της χώρας στο μέλλον. Ίσως να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να κατευθύνετε τα παιδιά σας προς τους τομείς που τραβάνε την περιέργειά και την προσοχή τους χωρίς να τα βαραίνετε με την κουλτούρα μας που ορίζει τους ανθρώπους βάσει του τι κάνουν.

3.      Επαινέστε εκείνο που θέλετε να ενθαρρύνετε.

Χρόνια τώρα, οι εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να δίνουμε έμφαση στη διαδικασία και όχι στο αποτέλεσμα. Η κατανόηση και η εφαρμογή της μεθόδου αυτής θα φέρει μεγάλη διαφορά στον τρόπο που μιλάμε στα παιδιά μας και, τελικά, στα μηνύματα που δέχονται από εμάς για τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Αντί να επαινείτε τα παιδιά σας για την «Όμορφη!» ζωγραφιά που μόλις μοιράστηκαν μαζί σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να επαινέσετε μέρη της διαδικασίας που θέλετε να ενθαρρύνετε. «Πω πω! Είμαι πολύ περήφανος για το πόσο πολύ χρόνο αφιέρωσες στη ζωγραφιά αυτή! Πραγματικά προσπάθησες πολύ!» ή «Μου άρεσε που σε έβλεπα να δουλεύεις σε αυτήν τη ζωγραφιά. Έδειχνες τόσο ενθουσιασμένος και αφοσιωμένος!» Τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλά περισσότερα, όταν επαινούμε τις δεξιότητες που θέλουμε να αναπτύξουν απ’ ό,τι όταν επιβραβεύουμε το τελικό αποτέλεσμα.

4.      Μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που κάνουμε, παρά από αυτά που λέμε.

Μπορούμε να επαινέσουμε τη διαδικασία αντί του αποτελέσματος όσο θέλουμε. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να τους ενσταλάξουμε την ιδέα ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή και στους ανθρώπους από τα επαγγέλματα και τις καριέρες. Αλλά, τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που κάνουμε και που επιδεικνύουμε, παρά από αυτά που λέμε. Συνεπώς, αν είστε πολύ αγχωμένοι στη δουλειά, αν αφήνετε την επαγγελματική σας θέση να σας καθορίζει, αν νιώθετε ενδόμυχα πως η αξία σας συνδέεται με το μισθό σας, τότε τα παιδιά σας θα το «πιάσουν».

Οπότε, προσπαθήστε να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο. Αν θέλετε το παιδί σας να ζήσει μια χαρούμενη, φιλοπερίεργη και παθιασμένη ζωή, βεβαιωθείτε ότι το κάνετε και εσείς! Δείξτε τους ότι είναι εντάξει να συγχωρείς τον εαυτό σου όταν κάνεις ένα λάθος ή ότι η οικογένεια αξίζει την απερίσπαστη προσοχή σας στο τέλος της ημέρας. Όταν συστήνετε έναν παλιό σας φίλο στο παιδί σας, μην πείτε «αυτός είναι ο φίλος μου ο Γιώργος από το πανεπιστήμιο. Είναι γιατρός!» Δείξτε στο παιδί ότι εκτιμάτε τους φίλους σας και τα μέλη της οικογένειας για την καρδιά και το μυαλό τους και όχι για τους εργασιακούς τους τίτλους.

Το μεγάλωμα των παιδιών μέσα στη σύγχρονη κουλτούρα είναι γεμάτο παγίδες και πρέπει να έχουμε συνείδηση των μηνυμάτων που δίνουμε στα παιδιά μας για την ενήλικη ζωή και την εργασία. Ας αρχίσουμε καταργώντας την αρχαιότατη ερώτηση «Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» και ας αρχίσουμε να κατευθύνουμε την προσοχή των παιδιών προς άλλο σημείο.

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:

https://www.payscale.com/career-news/2015/06/lets-stop-asking-kids-what-they-want-to-be-when-they-grow-up