Δημόσια διαπόμπευση

Όλο και πιο συχνά, κάποιοι γονείς χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να κοινοποιήσουν την κακή συμπεριφορά των παιδιών τους, κυρίως εφήβων, με την ελπίδα πως έτσι θα διορθωθούν. Σύμφωνα όμως με την ειδικό στην παιδική ανάπτυξη Marlena Romero, LCSW, η δημόσια διαπόμπευση, είτε στο διαδίκτυο, είτε στον πραγματικό κόσμο, είναι πιο πιθανό να προκαλέσει κακό, παρά καλό.

«Μπορεί να γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία» υποστηρίζει η Romero, που εργάζεται στο Νοσοκομείο Παίδων του Κολοράντο. «Ένας έφηβος σκέφτεται πως "αν οι γονείς μου πιστεύουν πως είμαι τόσο τεμπέλης, τόσο κακός, τότε ίσως θα είμαι να θα τους δείξω πόσο κακός μπορώ να είμαι."»

Η δημόσια διαπόμπευση είναι καταστροφική για την ταυτότητα του εφήβου. Για τους γονείς, το ζητούμενο είναι να αλλάξει η συμπεριφορά. Αν ο έφηβος νιώθει αρκετά χάλια γι? αυτήν, σύμφωνα με τη λογική τους, τότε ίσως να μην το ξανακάνει. Το πρόβλημα είναι ότι ο έφηβος δε νιώθει χάλια μόνο για την πράξη, νιώθει άσχημα και για τον εαυτό του. «Η εφηβεία είναι μια ιδιαίτερα ευάλωτη περίοδος» δηλώνει η Romero, «οπότε η διαπόμπευση μπορεί να είναι καταστροφική στο ποιος είναι καθώς σχηματίζεται η ταυτότητά του.»

Και η διαπόμπευση δεν περιορίζεται στο διαδίκτυο. Η Romeroτονίζει πως δημόσια διαπόμπευση επίσης συνιστά το να φωνάζουμε στο παιδί μας στο σούπερ μάρκετ, το να τους χαρακτηρίζουμε βάσει των αρνητικών τους ποιοτήτων («είσαι τόσο τεμπέλης!») ή το να λέμε άσχημα λόγια για αυτούς μπροστά στους άλλους.

Η διαπόμπευση των παιδιών δεν τους διδάσκει τίποτα, παρά μόνο τα τιμωρεί. Με τον καιρό, θα εμφανίσουν συσσωρευμένη πικρία.

Η θετική ενίσχυση, η αγάπη και ο έπαινος δουλεύουν καλύτερα.Μια καλύτερη προσέγγιση, σύμφωνα με τη Romero, είναι η θετική ενίσχυση: να επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά αντί να εστιάζουμε στην κακή. Η θετική ενίσχυση δουλεύει καλύτερα σε συνδυασμό με ξεκάθαρα και αμετακίνητα όρια που εξελίσσονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και οι συμπεριφορές αλλάζουν, αλλά και με ανοιχτές, συνεχιζόμενες συζητήσεις με τα παιδιά σχετικά με τα όρια αυτά. «Η καθοδήγηση τους δείχνει τι είναι σωστό» υποστηρίζει η Romero.

Φυσικά, όπως παραδέχεται η Romero, το ιδανικό σενάριο είναι πιο εύκολο στα λόγια απ ό,τι στην πράξη. «Επιστρέφω στο σπίτι εξαντλημένη» παραδέχεται «και κάποιες φορές ενστικτωδώς λέω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου.»

Στις περιπτώσεις αυτές, είναι εντάξει να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να πούμε στον έφηβό μας ότι χρειαζόμαστε λίγα λεπτά για να σκεφτούμε και να αφήσουμε την κατάσταση να ησυχάσει. Επίσης μπορούμε να αναζητήσουμε καθοδήγηση. Οι επαγγελματίες μπορούν να βοηθήσουν, αλλά εξίσου χρήσιμο είναι να μιλήσουμε στον/στην σύζυγο, σε κάποιον άλλο γονέα ή σε έναν φίλο.

Στην καθημερινότητά μας, ας προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε τις αρνητικές συμπεριφορές που προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας με θετικές. «Αντί να χρησιμοποιείτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ντροπιάσετε τα παιδιά σας, κάντε το αντίθετο» προτείνει η Romero. «Χρησιμοποιήστε τα για να επαινέσετε τα παιδιά. Θέλουν να τα καμαρώνετε, να μιλάτε θετικά για αυτά. Όσο το δυνατόν περισσότερο, επιβραβεύστε τα, αγαπήστε τα. Φανταστείτε πόσοι άνθρωποι θα οδηγούσαν κάτω από το όριο ταχύτητας, αν κέρδιζαν χρήματα από αυτό, αντί να πληρώνουν πρόστιμο όταν οδηγούν πάνω από το όριο.»

 

Διαβάστε το άρθρο εδώ:

https://www.childrenscolorado.org/conditions-and-advice/parenting/parenting-articles/public-shaming/